P34 Tuitgevelhuisje
Dit is een van de oudste huisjes in de Voorstraat. Achter het tuitgeveltje bevindt zich een verrassend grote ruimte. Het pand was in drie woningen verdeeld die men via een paadje rechts naast het huis kon bereiken. Het waren in feite éénkamerwoningen met elk een trap naar de zolder. Rond 1900 kon er zo een drietal gezinnen verblijven. Vanaf circa 1910 was het huis aan de straatkant een winkel annex woonhuis. Diverse uitbaters waren er gevestigd, onder andere kapper/kleermaker Schalke en, als laatste, tabakswinkel ‘De Rooker’ van de familie Veerkamp-Bol. Sinds 1980 heeft het huis een volledige woonbestemming gekregen. Bij een grondige verbouwing is de schitterende Art Deco pui verloren gegaan, In de zestiende eeuw stond, volgens kaarten uit die tijd, op deze locatie een kerk met ingestort dak. Deze kerk is te vinden op kaarten uit die tijd.
Tuitgevelhuisje
Tuitgevelhuisje
Kaart uit 1566
Poeldijk heeft niet veel echt oude monumenten, maar wel een aantal bijzondere panden, zoals dit hier. Het huisje behoort hiermee tot één van de oudste in de Voorstraat. Mogelijk zijn enkele gedeelten van deze woning gebouwd bij een vroegere kerkfundering. Waarvan het de vraag is of die fundering er nog ligt.
In archieven treft men een kaart uit 1566. Het betreft een weergave van de kerk die op deze plaats stond.
Ten tijde van de reformatie stond namelijk dichtbij of op deze plaats, ter rechterzijde van de Kerklaan dus, een kerk met een ingestort dak. Dat was rond het jaar 1650. Deze kerk was niet bruikbaar meer en het duurde tot in de 18de eeuw voor een nieuwe kerk gebouwd kon worden ter linkerzijde van de Kerklaan.
Een dochter van de familie gebruikte dit zakje om heur haar in te bewaren
Winkel
Eind 19de eeuw was dit huis in bezit van Leen Bruinen, deze had al meerdere panden in de Voorstraat in zijn bezit. Hoewel niet direct zichtbaar gaat achter deze tuitgevel een verrassende grote woning schuil. Achter de poort, als die er al was, liep destijds een steegje, geheel met handgevormde gele IJsselsteentjes gelegd. Vanaf het steegje waren de drie woningen die onder dit dak lagen bereikbaar. Rond 1900 woonde hier dus een drietal gezinnen. Waarom deze gezinnen de woning moesten verlaten zullen we nooit exact weten maar nadat het laatste echtpaar, de familie Nederpelt – Middelburg, met hun 6 kinderen rond 1910 uit de woning vertrok stond de nieuwe huurder al te trappelen. Piet Schalke kwam erin en vestigde hier een kapperszaak annex kleermakerij en hij ging er tevens wonen. Nadat Piet bijna 20 jaar geknipt en gestikt had kwamen in 1931 de nieuwe huurders: het echtpaar Veerkamp – Bol.
Zij kwamen jonggehuwd van Voorstraat 110 en begonnen hier een sigarenwinkel. De gevel werd opnieuw gestuct en in sierlijke letters werd de tekst “De Rooker” boven de etalage gemodelleerd. Sigaren werden wel per drie of vier stuks in een zakje verkocht.
Het klopjeshuis van de familie Middelburg
Onder de etalage kwamen natuurstenen panelen met daarop een aanbeveling voor o.a. het sigarenmerk AGIO. Tot eind jaren ‘60 bleef de winkel in bedrijf, na het overlijden van de heer Veerkamp bleef zijn weduwe tot eind jaren ‘70 het pand bewonen. In de jaren ‘80 werd het pand verkocht aan een jongere generatie, de markante Art-Deco-etalageruit werd vervangen door een strakker eigentijds raamkozijn en de winkel werd bij het woongedeelte getrokken. Eind jaren ‘80 kwam het geheel in bezit van de familie (Sjaak) De Kok. Deze breidde de zolder uit met een grote dakkapel, verhoogde het dak zodat men boven normaal rechtop kon staan. Na een aantal jaren wisselde de familie De Kok van locatie, Sjaak trok in het ouderlijk huis terwijl zijn ouders, echtpaar De Kok – Nederpelt een nieuw thuis vonden in deze woning. Een leuke bijkomstigheid is dat mevrouw De Kok – Nederpelt een dochter is van het echtpaar Nederpelt – Middelburg dat als laatste van de drie gezinnen in 1910 dit pand verliet. Anno 2023 woont er nog steeds aanverwante familie in deze markante woning.
Het klopjeshuis waarin de familie Middelburg woonde stond hier niet ver vandaan, op de plaats waar nu het kerkplein is.
Met dank aan “Een praatje bij een plaatje” van J.N.M. van Leeuwen, juli 2008.
